Tarih: 2021-02-28 / Görüntülenme: 2557

Eskiden Derviş Mehmed adında çok küfürbaz bir zat varmış. Şeyhi kendine devamlı nasihat verdiği hatta azarladığı hålde bir türlü bu kötü huydan vaz geçiremiyormuş. Bir bakla tanesine nefes ederek, "Al bunu, dilinin altına koy da dursun, küfür etmene engel olsun." diyerek baklayı vermiş. Bakla ağzında bulunduğu sürece küfür etmezmiş.

Yağmurlu bir günde Şeyh Efendi, Derviş Mehmed'le birlikte giderken bir evin penceresinden bir kız çocuğu başını çıkarıp, "Şeyh Efendi! Biraz durunuz." der. Şeyh Efendi, belki bir has nefes ettireceklerdir diye durup bekler. Aradan yarım saat geçtiği halde ses seda çıkmayınca Şeyh Efendi, Derviiş Mehmed'i, "Git, kapıyı çal da sor. Ne istiyorlar?" diye eve gönderir. Kız, yine pencereden başını çıkarıp, "Rica ederim. Biraz daha bekleyin." der. Bunlar, yağmur altında bir o kadar daha bekleseler de yine ses çıkmaz. Şeyh Efendi artık gitmeye karar verir. Tam bu sırada kız yine pencereye çıkıp, "Artık gerek kalmadı. Size zahmet verdik. Affedersiniz." der.

Şeyh, niçin bekletildiklerini sorar. Kız, "Efendim, tavuklarımızı kuluçkaya yatırmıştık. Komşumuz Pembe Hanım, anneme, "Kuluçkaların altına yumurta konulurken büyük bir kavuklunun başına bakılacak olursa piliçler tepeli çıkar," demiş. "Annem de sizi buradan geçerken gördü, Onun için bekletti." deyince Seyh Efendi, Derviş Mehmed'e, “Derviş Mehmed! Çıkar ağzından baklayı!" demiş

Tebessüm ve Tefekkür s.162