Tarih: 2025-11-24 / Görüntülenme: 489

İkinci Haçlı Seferi’nin en çarpıcı ve tarih kitaplarında bile az bilinen sahnelerinden biri, Selçuklu ordusunun gösterdiği insanlık örneğiyle yaşandı. Denizli’den itibaren yıpratıcı Türk taarruzlarıyla ağır kayıplar veren Fransız Haçlı ordusu, Antalya’ya ulaştığında adeta tükenmiş bir haldeydi. Açlık, hastalık, yorgunluk ve umutsuzluk içerisindeki askerler savaşacak hâle bile sahip değildi.

Tam bu sırada Selçuklu birlikleri, son darbeyi vurmak üzere harekete geçti. Ancak karşılaştıkları manzara, tarihin akışını değiştiren bir karara yol açtı. Türk askerleri, düşmanlarını bu hâlde görünce kılıçlarını indirdi, çarpışmayı durdurdu ve yardım elini uzattı.

Selçuklular sadece savaşmayı bırakmakla kalmadı; aç askerleri doyurdular, hastaları tedavi ettiler, yiyecek ve para dağıtarak onları koruma altına aldılar.

Bu merhamet, Fransız ordusunda büyük yankı uyandırdı. Özellikle genç askerler, gördükleri bu insanlık örnemi karşısında derinden etkilendi. Kroniklere göre yaklaşık üç bin Fransız genci, ordudan kaçarak Selçuklulara sığındı ve gönüllü olarak Müslümanlığı kabul etti.

Bu olayın şahitlerinden biri olan ve sefere Fransız Kralı VII. Louis’in papazı olarak katılan Odo de Deuil, yaşananları öfke ve hayranlık karışımı ifadelerle anlatır. Selçuklu merhameti karşısında duyduğu şaşkınlığı eserinde şu sözlerle dile getirir:

“Ey hainlikten daha zalim olan merhamet! Müslümanlar, Hıristiyanlara ekmek vererek dinlerini satın aldılar. Bununla birlikte Türkler, onları Müslüman yapmak için hiçbir zorlamada bulunmadılar.”

Prof. Dr. Salim Koca’nın değerlendirmesine göre bu satırlar, Türklerin savaş meydanında bile düşmanına şefkat gösteren karakterini en çarpıcı şekilde ortaya koymaktadır.

Tarih, bazen kılıçların değil, merhametin yazdığı sayfalarla da hatırlanır. Selçukluların Antalya’da gösterdiği bu tutum, o sayfalardan belki de en etkileyici olanıdır.