Tarih: 2025-12-20 / Görüntülenme: 183

“Akıncılar sürekli ordu birliklerine mensup değillerdi: bunlar Rumeli’de serhad boylarına yakın yerlerde otururlar ve genellikle yaz aylarında, zaman zaman düşman topraklarına akınlar yaparlardı.

Devletten Bağımsız Bir Güç: İktisadi ve Askeri Yapı

Devlet akıncılar için kışla tahsis etmez, onlara maaş vermez, teçhizat ve silah sağlamazdı. Akıncılar silahlarını kendileri temin ederler ve düşmandan aldıkları ganimetle geçinirlerdi. (…) Buna karşılık devlete vergi vermekten muaf tutulurlardı.

Köklü Bir Gelenek: Akıncı Hanedanları ve Komuta Zinciri

Akıncı beyini devlet tayin ederdi. Bu önemli kumandanlık uzun süre Mihal, Evrenos, Turhan ve Malkoçoğlu gibi meşhur akıncı ailelerinde kalmış, adeta babadan oğula intikal etmiştir. (…)

Ordunun Gözü ve Kulağı: Stratejik Savaş Görevleri

Savaş sırasında ise asıl ordudan birkaç günlük mesafede önden giderler, keşif faaliyetlerinde bulunurlar, ordunun geçeceği yol, geçit ve köprüleri emniyete alırlardı. Bu arada düşmana yapılacak yardıma engel olurlar, yakaladıkları esirlerden aldıkları bilgileri en kısa zamanda ilgili yere iletirlerdi.“

Özcan, A. (2001). Akıncı. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi içinde (Cilt 2, s. 249-250). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.